Η σχέση μου με το φαγητό υπήρξε πάντοτε βαθιά και πολυεπίπεδη σχέση ζωής, μνήμης και πολιτισμού.

Ποτέ δεν έβλεπα   το φαγητό μόνο σαν γεύση ή συνταγή το “διαβάζω” σαν πολιτισμό, επιστήμη και εμπειρία. Γιατί για μένα κάθε υλικό κουβαλάει μια ιστορία, κάθε τεχνική ανοίγει έναν δρόμο δημιουργίας, και κάθε πιάτο είναι ένας τρόπος να μοιράζομαι συναισθήματα, κουλτούρες και στιγμές.

Και το να ανακαλύπτω την ιστορία πίσω από κάθε υλικό, αλλά και να  κατανοω την τεχνική και την καινοτομία που κρύβεται σε κάθε πιάτο,με βοηθαεί  να μετατρέπω τη γεύση αλλά και το συναισθημα που μου δημιουργεί σε αφήγηση.

Βλέπω στο τραπέζι όχι μόνο τροφή, αλλά έναν καθρέφτη κουλτούρας, παράδοσης και δημιουργίας.

Στην Κέρκυρα, όπου μεγάλωσα, οι πρώτες μου εμπειρίες ήταν δεμένες με τις αυλές που μοσχοβολούσαν γιασεμί και βασιλικό, με το οικογενειακό τραπέζι και με τις μυρωδιές από την παστιτσάδα και το σοφρίτο που σιγόβραζαν στην κουζίνα. Εκεί κατανόησα πως η γεύση δεν είναι μόνο θρέψη, αλλά φορέας ιστορίας και ταυτότητας.

Η επαγγελματική μου πορεία στον χώρο της πολιτικής αλλά και της διεθνούς πολιτιστικής  διπλωματίας με έφερε σε επαφή με πλούσιες γαστρονομικές παραδόσεις από όλο τον κόσμο.

Παρ’ όλα αυτά, όσο περισσότερο απομακρυνόμουν, τόσο πιο έντονη γινόταν η ανάγκη επιστροφής στις μνήμες και τις ρίζες μου, στην αναζήτηση ενός ουσιαστικού δεσμού ανάμεσα στον άνθρωπο, τη γη και την τροφή.

Και καθώς ωρίμαζα, ένιωσα όλο και πιο έντονα την ανάγκη να επιστρέψω σε εκείνες τις μνήμες.

Να ξαναβρώ τον δεσμό ανάμεσα στον άνθρωπο, τη γη και την τροφή· να καταγράψω και να τιμήσω την κληρονομιά που μας ορίζει.

Έτσι γεννήθηκε το «Γεύσεις και Μνήμες» ένας φόρος τιμής στην κερκυραϊκή κουζίνα, στις ιστορίες και στους ανθρώπους της, αλλά και στη μητέρα μου, που μου δίδαξε τη σοφία της παράδοσης και της μοιρασιάς.

Αυτή η ανάγκη με οδήγησε στη συγγραφή του βιβλίου «Γεύσεις και Μνήμες» ενός έργου που αποτελεί φόρο τιμής στην κερκυραϊκή κουζίνα, στους ανθρώπους που τη διαμόρφωσαν και στη μητέρα μου, η οποία με δίδαξε τη σοφία της απλότητας και της μοιρασιάς.

Σήμερα, ως ερευνήτρια  στην παράδοση της γαστρονομίας, εστιάζω στην έρευνα, την ανάπτυξη και την εφαρμογή πρακτικών που αφορούν τέσσερις βασικούς άξονες:

• Υγιεινή Κουζίνα — ανάδειξη μιας διατροφικής φιλοσοφίας που ισορροπεί το αγνό, το απλό και το θρεπτικό.

• Περιβαλλοντική Ευθύνη — προώθηση πρακτικών που προστατεύουν και σέβονται τη γη ως πηγή ζωής.

• Υπεύθυνη Καινοτομία — ανάπτυξη νέων προσεγγίσεων που τιμούν την παράδοση και ταυτόχρονα ανταποκρίνονται στις ανάγκες του μέλλοντος.

• Κοινωνικοοικονομικός Αντίκτυπος — ανάδειξη της γαστρονομίας ως μοχλού ανάπτυξης που ενδυναμώνει τις κοινότητες και στηρίζει τον άνθρωπο.

Πιστεύω βαθιά ότι κάθε γεύση κρύβει μια μνήμη και κάθε μνήμη μπορεί να αποτελέσει το θεμέλιο για ένα πιο υγιές, δίκαιο και βιώσιμο μέλλον στη γαστρονομία.

Η γεύση είναι μια παγκόσμια γλώσσα, ενώνει λαούς και κουλτούρες, δημιουργεί γέφυρες πολιτισμού και κατανόησης, και μπορεί να αποτελέσει ισχυρό μέσο διαλόγου, συνεργασίας και ειρήνης.

Αντζελα Γκερέκου